Św. Hieronim mieszkający w Betlejem obok Groty Narodzenia Pańskiego i tłumacząc Biblię z języków oryginalnych na łacinę powiedział, że „nieznajomość Pisma świętego jest nieznajomością Jezusa”. Sercem Biblii i poznania Chrystusa jest Ewangelia. Nie można kochać kogoś kogo się nie zna. Nie można go naśladować ani za nim iść bez poznania tego, co mówi, co myśli, co czyni, jak zachowuje się w konkretnych sytuacjach, czego pragnie od swoich uczniów, czyli od nas wszystkich.

Każdemu z rodziców zależy na tym, aby dać swojemu dziecku to, co najlepsze, najpiękniejsze, najwartościowsze, nieprzemijające, wieczne. Tym czymś jest wspólna droga ku niebu za Jezusem i z Jezusem. Jezus, którego przyjmujemy pod Postacią Chleba w Eucharystii jest Jezusem z Ewangelii. Czytanie jej, rozmyślanie nad nią, rozmowa o niej, a później życie zgodne z nią  służy budowaniu prawdziwej miłości do Jezusa oraz tworzeniu  osobowej, a nie jedynie przedmiotowej (do Hostii) czy rytualnej (celebracja) relacji.

Rodzice są pierwszymi katechetami swojego dziecka. Zadeklarowali to prosząc o chrzest dla niego. Dzielenie się Dobrą Nowiną powinno być czymś bardzo naturalnym, normalnym, oczywistym zarówno dla rodziców jak i ich dziecka. Z całą pewnością utrwali się to w pamięci pociech i kiedyś z sentymentem, a może z radością będą to kontynuować w swoim życiu. Na pewno zachowają o tym wdzięczną pamięć.

Zachęcamy, aby w każdą niedzielę po obiedzie lub w innej dogodnej chwili znaleźć kilka minut na spotkanie w gronie rodziny z Chrystusem i Jego Ewangelią.

Schemat spotkania:
1. W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen (znak krzyża).
Modlitwa do Ducha Świętego. Np. Duchu Święty oświeć nas swoim światłem i daj nam mądrość potrzebną do zrozumienia słów życia wiecznego. Amen.
2. Przeczytanie fragmentu Ewangelii przypadającej na daną niedzielę (można skorzystać ze strony www.dukla.przemyska.pl klikając w niezbędnik katolika niedziela).
3. Chwila milczenia i rozmyślania.
4. Rozmowa o tym, co kogo dotknęło, wzruszyło, zastanowiło (miejsce, zdarzenie, słowa, gesty, osoby). Próba wyjaśnienia tego, co niezrozumiałe (w razie trudności można napisać pytanie na kartce i przez dziecko podać księdzu na katechezę do objaśnienia).
5. Osobista modlitwa spontaniczna (najlepiej każdego uczestnika, ale bez zmuszania na siłę) rodząca się z serca i z ewangelicznej treści np. Dziękuję Ci Jezu za … . Przepraszam Cię Jezu za … . Proszę Cię Jezu o … .
6. Zakończenie: W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen (znak krzyża).